4.09.2013

11 απλές ιδέες για να αλλάξει το Πάρκο μας


ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ

Τεράστιες φούσκες στους δρόμους της Βαρκελώνης από υπαίθριους καλλιτέχνες

Κουκοθέατρο στην Ακαδημία Πλάτωνος από την ομάδα "Φτουξελευτερία


της Ματίνας Παπαχριστούδη

Το Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα είναι ύψιστης σημασίας όχι μόνο για το δήμο Αθηναίων αλλά για ολόκληρη την Αθήνα.
Το Πάρκο σε μια έκταση 130 στρεμμάτων γης σώθηκε σαν από θαύμα χάρη στο πείσμα ορισμένων ανθρώπων, αρχαιολόγων, δημιουργών, κατοίκων. Επίσης σώθηκε επειδή φέρει ένα βαρύ όνομα. Τον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας του Πλάτωνα, του πρώτου δημόσιου δωρεάν πανεπιστημίου στον κόσμο. Ίσως για αυτό στη παγκόσμια σηματοδότηση του google maps η Ακαδημία Πλάτωνα αναβοσβήνει με τη δική της ταμπελίτσα, δίπλα σε αυτή του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης.

Βαρύ και το έγκλημα για πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα να καταστρέψουν τον ελεύθερο αυτό χώρο. Και αφού δεν μπόρεσαν να τον αφανίσουν όπως τόσους και τόσους άλλους σημαντικούς χώρους στην Ελλάδα, τον χώνουν βαθιά στην αφάνεια. Και τώρα στην απαξίωση. Και όσο οι κάτοικοι και πρωτοπόροι πολίτες επιμένουν στην αναβάθμιση και αξιοποίηση του δημόσιου αυτού πλούτου, τόσο ορατές και αόρατες δυνάμεις, χωμένες βαθιά σε ποικιλώνυμα συστήματα συμφερόντων, επιμένουν στην απαξίωση.
Μέχρι άραγε να το κλείσουν το Πάρκο; Μέχρι να εξαφανίσουν την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό; Να το θάψουν μαζί με τα ένδοξα μνημεία του σε υγρές σκοτεινιές, έτσι που να ξεχαστεί στο χρόνο;
Μόνο οι ίδιοι μπορούν να δώσουν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Οι υπόλοιποι βγάζουμε συμπεράσματα και κρίνουμε από τις πράξεις. Και στην περίπτωση της Ακαδημίας Πλάτωνα έχουμε και διαπιστώνουμε μόνο παραλείψεις. Στην καλή εκτίμηση αυτό οφείλεται επειδή είναι αδιάφοροι. Στην κακή επειδή εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα. Ας διαλέξουν.
Μα, τι νομίζουν; Δεν γνωρίζουν οι πολίτες της γης αυτής, οι κάτοικοι της τί συμβαίνει σε άλλες χώρες; Άσχετα αν ζουν υπό τη μπότα του ΔΝΤ και τροϊκανών εξουσιών; Δεν έχουν ταξιδέψει σε άλλες πρωτεύουσες; Στο Λονδίνο, τη Βιέννη, τη Βαρκελώνη, τη Σόφια, το Βουκουρέστι, το Βερολίνο, το Μόναχο, την Πράγα;
Δεν νομίζω. Μάλλον αυτοί οι τύποι με σκοτεινούς στόχους και ακόμη πιο σκοτεινές πράξεις, δεν βγήκαν έξω από τα σύνορα των σκοπών τους.
Γιατί η Ακαδημία Πλάτωνα, το Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα έχει όλες τις ιστορικές, γεωγραφικές, πολιτιστικές και θεσμικές προϋποθέσεις να αναδειχθεί σε Πάρκο ανοιχτό και δημόσιο. Με προστασία των αρχαιολογικών ευρημάτων, φυλασσόμενων αλλά και προσβάσιμων στο ευρύ, πλατύ κοινό. Να αποκαλύπτουν την ιστορία τους και να γίνονται κτήμα των πολιτών.
Και την ίδια ώρα το Πάρκο να λειτουργεί ως χώρος πράσινος, ελεύθερος με χώρο και δράσεις για όλους τους κατοίκους.

Ορίστε πόσο απλά μπορεί αυτό να συμβεί. Με μερικές μόνο κινήσεις.
Εντός του Πάρκου το οποίο αναμένεται να ενοποιηθεί με την κατάργηση της οδού Δράκοντος σε ένα ενιαίο χώρο θα λειτουργούν:
Λίμνη σε πάρκο. Το Industrial Park στη Βαρκελώνη


        1.Στις εισόδους του Πάρκου τοποθετούνται μπάρες όπως στους εμπορικούς πεζόδρομους  που θα εξαλείψουν τη δυνατότητα εισόδου στο χώρο αυτοκινήτων, μοτοσυκλετών, τρικύκλων, κ.λ.π.
        2.Οι τουαλέτες συνδέονται άμεσα με το δίκτυο αποχέτευσης.
         3.Στο θεατράκι που φτιάχτηκε πρόσφατα τοποθετείται φωτισμός και ύδρευση
          4.Ο χώρος δίνεται σε σχολεία, φορείς, συλλόγους  και συλλογικότητες για εκδηλώσεις, παραστάσεις, μαθήματα, διαλέξεις, συζητήσεις καθημερινής-λαϊκής φιλοσοφίας. «Ο Πλάτωνας επιστρέφει στη σύγχρονη εποχή».
        5 .Δημιουργείται ποδηλατόδρομος ως συνέχεια της εγκεκριμένης από την Ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων (ΕΑΧΑ) διαδρομής του Δημόσιου Σήματος(οδός Μοναστηρίου), με διακλάδωση στην οδό Δράκοντος και συνέχιση στις οδούς Αντιγόνης-Αίμωνος-Μοναστηρίου.
      6. Κατασκευάζεται σύγχρονη παιδική χαρά, με παιχνίδια για παιδιά στο Βορειοδυτικό κομμάτι του Πάρκου (Μοναστηρίου). 
     7. Σε δυο σημεία του Πάρκου τοποθετούνται χώροι ήπιας άθλησης. Είτε φορητά μίνι γήπεδα πινγκ πόνγκ, τένις, είτε όργανα γυμναστικής για μεγάλους. 

    8.Κατασκευάζονται οριοθετημένοι –κλειστοί με φιλική στο περιβάλλον περίφραξη τόσο στη Νοτιοδυτική όσο και στη Βορειοδυτική πλευρά (Φάωνος –Μοναστηρίου) χώροι για χρήση από τους κατοίκους με σκυλιά, στα πρότυπα των Πάρκων στη Δυτική Ευρώπη. Στους χώρους αυτούς θα υπάρχει μόνο χώμα (για ευνόητους λόγους). 
    9.Επιλεγμένα σε συγκεκριμένους χώρους του Πάρκου γίνεται φύτευση φυτών για περισσότερο πράσινο.
    10.Σε όλο τον ελεύθερο χώρο τοποθετούνται παγκάκια και τραπεζάκια για τους πολίτες
     11.Στο Πάρκο χαράσσονται διαδρομές για πεζούς, αθλητές και ποδηλάτες.

Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν από τώρα, να υποδεχθούν την ανέγερση του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών στο φως, στη γνώση και τη χρήση του Αρχαιολογικού χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνα από όλους τους πολίτες. Μπορούν να γίνουν σχεδόν χωρίς καθόλου χρήματα.

Σίγουρα θα μπορούσαν να γίνουν και πολλά-πολλά ακόμη. Η Επιτροπή Κατοίκων της Ακαδημίας Πλάτωνα έχει καταθέσει εδώ και 4 χρόνια το «όραμα» της για το Πάρκο και την περιοχή μας.
Και ξέρετε κύριοι ανευθο-υπεύθυνοι; Είναι αστείο σχεδόν για όποιον έχει ταξιδέψει σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και πόλεις, το αυτονόητο που προτείνει η Επιτροπή Κατοίκων για τον Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα να είναι η επίσημη κρατική πολιτική τους. Από κυβερνήσεις δεξιές, σοσιαλδημοκρατικές. Πολιτική εντός καπιταλιστικού συστήματος δηλαδή.
Και εδώ στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία το αυτονόητο για την Ακαδημία Πλάτωνα, αντιμετωπίζεται περίπου ως ανέφικτο, απραγματοποίητο, αριστερό, αυτόνομο, αντιδραστικό.
Πραγματικά είστε για λύπηση κύριοι ανεύθυνο-αρμόδιοι. Γιατί το Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα είναι ζωή, αέρας και ελεύθερος δημόσιος χώρος για τους πολίτες, τους κατοίκους της. Και κανείς δεν είναι διατεθειμένος να σας παραδώσει τη ζωή και τον αέρα του. 

1 σχόλιο:

A.S. είπε...

Στην πολύ καλή παρέμβαση της Ματίνας, συμπληρώνω: ... και η ευρύτερη περιοχή μπορεί να αλλάξει, όταν υπάρχει αναγνώριση της κατάστασης που διαμόρφωσαν για την Αθήνα και σχεδιασμός για τις ανάγκες της κοινωνίας. Αντίθετα, ζούμε σε επανάληψη ένα χιλιοπαιγμένο έργο: σε αυτή τη χώρα κατά κανόνα σχεδιάζουν και αποφασίζουν οι ιδιώτες, μικρής ή μεγάλης οικονομικής επιφάνειας. Ας μου επιτραπεί να αντιγράψω ένα απόσπασμα από άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου σε εβδομαδιαία εφημερίδα για τις επενδυτικές φούσκες σε χώρες του πυρήνα της αναπτυγμένης ζώνης της ΕΕ.
"... Τα φαραωνικά οικοδομήματα που στέκουν ημιτελή σε αρκετές περιοχές της Ολλανδίας παραπέμπουν στο γνωστό πλέον μοτίβο που αφήνει πίσω της κάθε φούσκα στην αγορά ακινήτων όταν χτυπά η κρίση: Σαν το ξενοίκιαστο Εμπάϊρ Στέιτ Μπίλντιγκ στις ΗΠΑ του μεσοπολέμου ή το ωηλότερο κτίριο του κόσμου που κατασκεύασε στο Ντουμπάι στη μέση της ερήμου, πριν οδηγηθεί σε αθέτηση πληρωμών. Η περίπτωση της Ολλανδίας θυμίζει βέβαια περισσότερο το παράδειγμα της Ιρλανδίας, όπου αμέσως μετά την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς το 2008, το Δουβλίνο έμεινε να θρηνεί πάνω στις γέφυρες του Καλατράβα αλλά και τα γιαπιά που "κοσμούσαν την πόλη." Οποιαδήποτε ομοιότητα με τα καθ΄ ημάς είναι τυχαία; Ο Δήμος οφείλει να δικαιολογήσει με σοβαρά επιχειρήματα τη συμφωνία του με την επένδυση στο Μουζάκη και όχι με "άλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε".