"...Η μάνα μου πιάσαν το τραγούδι με το μηχανοδηγό...της έδωσε ένα βιβλιαράκι Τι είναι και τι θέλει ο Δημοκρατικός Στρατός-του του οι ρόδες στις σιδηροτροχιές αποκοιμήθηκα...γύρισε η ψυχή μου στη γειτονιά...πιο πάνω από τη λεωφόρο Σαρλ Λερνομάν [από εδώ και πέρα γράφω για 'σένα, μη γελάς, δεν ξέρω τι έχω γράψει] ανεβαίνοντας την οδό Τριπόλεως πατά τα βραχάκια του Λόφου Κολωνού, πάνω από το νταμαράκι, στο βραχάκι με την κόκκινη φλέβα, είναι αποτυπωμένη η πατούσα της Παναγίας, κρατάει το νερό της βροχής και πίνουν τα πουλιά, όμως η πατούσα δεν είν' της Παναγίας, είναι της κόρης του Οιδίποδα, μου το 'πε η μικρότερη αδελφή της μάνας μου, η Ισμήνη, γι' αυτό οι μάνες το πρώτο τους κορίτσι εδώ το ονοματίζουν Αντιγόνη, το δεύτερο Ισμήνη, τη μάνα μου τη λένε Αντιγόνη".
Θανάσης Σκρουμπέλος, "Το δίκοχο του Μίμη", Εκδόσεις Θεμέλιο. Μόλις κυκλοφόρησε.
1 σχόλιο:
Η ωραία γραφή του Θανάση του Σκρουμπέλου...
Τόσο αληθινή..τόσο ανθρώπινη.
Δημοσίευση σχολίου