Ο τυχερός "μικρός κυρ Δήμος"

Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή  στον  αρχαιολογικό  χώρο της Ακαδημίας του Πλάτωνα  τις ομιλίες  των διακεκριμένων στο Παγκόσμιο  Συνέδριο Φιλοσοφίας, και δεν μπόρεσα παρά να σκεφτώ πόσο πολύ τελικά ήπια και  γλυκιά  ήταν η επιστολή , που μοιράστηκε  στους παρευρισκόμενους ,  χωρίς  να γίνεται , καμιά αναφορά  σαφορτον δράστη της υποβάθμισης , τον έναν και μοναδικό Δήμο της Αθήνας , σε σχέση ,  με τα αίσχη των πράξεων των υπευθύνων Δημοτικών Αρχόντων ,  και των εκάστοτε υπουργών πολιτισμού  αυτού του τόπου για αυτόν τον τόπο.

Καταγγελία ,  το σωστό για τον Δήμο της Αθήνας ,για να κριθεί δίκαια , από τους  όλου του κόσμου  εκλεκτούς ,  για  τα χειρότερα  που σχεδιάζει για αυτήν την γειτονιά της Αθήνας που είχε και το θράσος , ξαφνικά να  δούμε και το  έμβλημα του  , στο έντυπο που μοιραζόταν στους σύνεδρους.

Οι σύνεδροι , που  ευτυχώς , δεν είδαν το πρωί τον έντρομο υπάλληλο του Δήμου να προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο της καθαριότητας ,  για να τον ξαναενημερώσει ότι στην παλαίστρα οι κατασκηνωμένοι αθίγγανοι είχαν απλώσει την μπουγάδα τους φαρδιά πλατιά , και ευτυχισμένοι απολαύαναν  το δροσερό αεράκι κάτω από τα καταπράσινα δένδρα του αρχαιολογικού πάρκου της Ακαδημίας του Πλάτωνα,  ξαπλωμένοι νωχελικά στις καρότσες των  αυτοκινήτων τους.

Καμιά πρωτοτυπία για τον Δήμο της Αθήνας. Γνωστό στους κατοίκους ότι ο Δήμος φούσκα , πάντα του αρέσει να  αυτοπαραμυθιάζεται , από την μετριότητα που τους χαρακτηρίζει.

Ίσως , ο κυρ – Δήμος , και να χαμογελούσε ειρωνικά , ευχαριστώντας τους κορυφαίους  καθηγητές ,  σιωπηρά ,  για την ανεπάντεχη διαφήμιση προσφοράς προς τους επενδυτές του , ότι τους  πουλάει  καλό πράγμα , και μπορεί να του έχουν εμπιστοσύνη και για τα άλλα που  ετοιμάζει  και έρχονται.

Ο λόγος του  καθηγητή του Πανεπιστημίου San Diego των ΗΠΑ, Γεώργιο Αναγνωστόπουλο, όταν έλεγε «Στον χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος δεν μπορείς παρά να νιώσεις δέος για τους φιλοσόφους που πριν από χιλιετηρίδες αφιέρωσαν την ζωή τους στην έρευνα προκειμένου να αφήσουν κληρονομιά το μνημειώδες έργο τους .» μάλλον θα τον έκανε , τον κυρ Δήμο μας ,  να  ξεκαρδιστεί   στα γέλια και ακόμα περισσότερο , όταν άκουσε την φωνή του καθηγητή Αναγνωστόπουλου να  λέει μεταφρασμένο σε όλες τις γλώσσες το  «Αν υπήρχε ένας ιερός χώρος της φιλοσοφίας αυτός θα ήταν αναμφίβολα η Ακαδημία Πλάτωνος» .

Εκεί  φωτίστηκε το πρόσωπό του , μόνο το πρόσωπό του όμως , και φάνηκε ,  αφού , για να φωτίσει το πάρκο ούτε λόγος , γιατί απλά προτιμά να αλλάζει τα φώτα των κατοίκων παρά τις λάμπες του πάρκου η της σκοτεινής Αθήνας.                                        

Γεωργία.

Κάτοικος Ακαδημίας Πλάτωνα.