Τα παρακαλετά και
οι πολλές προσκλήσεις και προκλήσεις της λάμπας , δυνάμωναν τον
κισσό και τον ψήλωναν. Κατάλαβε ότι ερωτεύθηκε το φώς και δεν θα
μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτό. Η αναρρίχηση δεν ήταν και τόσο δύσκολη , ήταν
όμως χρονοβόρα. Η επιθυμία και των δύο
ήταν μία. Το άγγιγμα , η επαφή. Από κει πέρα όλα ήταν εύκολα.
Η φιλία κρατούσε
ελάχιστα χρόνια αλλά ήταν τρυφερή. Ο
κισσός καταλάβαινε το δράμα της μοναξιάς της μίας και μοναδικής λάμπας. Πάντα μόνη αλλά με φώς. Η δύναμη των
φίλων της είχε σβήσει. Για να της φέρουν νέες φίλες , τρομερά δύσκολο .Ο κισσός
της αποκάλυψε , ότι οι νέες λάμπες
στοιχίζουν, γενικά άκουγε ότι οτιδήποτε νέο στοιχίζει ακριβά .Κάποιος που τον
λένε Δήμο, έχει πολλά βάσανα τώρα τελευταία, χρήματα δεν βρίσκει και όλα
παραμένουν σκοτεινά.
Είπε ο κισσός , « ότι
και στην κάτω γειτονιά , σε έναν πολύ μεγάλο και ιστορικό δρόμο, αν έχει
ακουστά την Ιερά Οδό , όλα είναι μαύρα
και πολύ σκοτεινά , κάθε βράδυ . Το αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα
και αυτό σκοτεινό κάθε βράδυ , και μήνες πολλούς. Έτσι του είπαν , και να
μην περιμένει πολλά-πολλά , γιατί όλα μπαίνουν σε σειρά προτεραιότητας. Τι κρίμα , του είπε η λάμπα , όλα τα σημαντικά
δηλαδή , τα κρατάνε στο σκοτάδι ? Ναι, ,
της είπε , ο κύριος Δήμος , έχει χάσει την διάθεση του , την αγάπη του για την Αθήνα, τις συνοικίες,
τους κατοίκους. Αγαπά τα φωταγωγημένα εμπορικά κέντρα ,που τα φτιάχνουν , αφού πρώτα ξεριζώσουν την πράσινη πνοή μας.
Θα μείνω κοντά σου , είπε ο κισσός, θα σε έχω στην αγκαλιά
μου , και θα μιλάμε , θα μιλάμε , για όλα θα μιλάμε.
Και αν σταματήσει ,
αυτός ο κύριος , που τον λένε Δήμο να σε ποτίζει? Θα σε χάσω?
Εκεί τα έχασε ο κισσός. Λες, της λέει , να μου κάνουν κάτι
τέτοιο. Αποκλείεται.. Μέχρι σήμερα , τα δύσκολα του κυρίου Δήμου , τα κάνουν οι
άνθρωποι , που προσπαθούν να κρατήσουν το φώς. Γι΄ αυτό και δεν φοβάμαι.
Θα είμαστε μαζί ,
μια αγκαλιά.
Και το βλέμμα τους διέσχισε την οδό Παλαμηδίου, μέχρι κάτω ,
μέχρι που ακούμπησε στο καμπαναριό του Αι Γιώργη , από την μόνιμη θέση τους, στη γωνιά της οδού Παλαμηδίου και Ιωαννίνων.
Γεωργία Π.Ξάνθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου