“Il cammino Comune. Το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος κοινό αγαθό για την Αθήνα»

Γράφουν στο blog μας για το διήμερο που διοργανώσαμε στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος στις 30-31 Μαρτίου για να παραμείνει ανοιχτό, ελεύθερο και δημόσιο

Η δράση  “Il cammino Comune. Το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος κοινό αγαθό για την Αθήνα»  έγινε στα πλαίσια του διημέρου που οργάνωσε η επιτροπή κατοίκων   για να παραμείνει το πάρκο ανοιχτό -ελεύθερο και μη εμπορεύσιμο, ένας εναλλακτικός προορισμός για την Αθήνα. Η δράση αυτή έγινε  τη  Κυριακή 31 Μαρτίου με τη δύση του ηλίου .

Ήταν μια μοναδική εμπειρία στο ανοιξιατικο τοπίο αρχικά με τα παιδιά που είχαν έλθει με τις μικρές χειροτεχνίες που είχαν φτειάξει με την Ιωάννα και τις τοποθετούσαν στα δένδρα στην είσοδο του πάρκου , μετά περπατώντας μαζί στο  μοναδικό τοπίο  με τις ελιές, κουτσουπιές ,τα πλατάνια τις δάφνες Απόλλωνα, και άλλα φυτά.

Ήταν ένας τρόπος να συναισθανθούμε τον χώρο της Ακαδημία του Πλάτωνα   και τη σημασία του μέσα απο ποιήματα και τραγούδια ιδιαίτερα, που διαλέξαμε για τον χώρο αλλά και να γίνουμε μια εφήμερη κοινότητα. Υπήρχε μια αρμονία σ αυτές τις εκφωνήσεις κατω απο τα δένδρα και δίπλα σε αρχαία ερείπια, στο χώρο αυτό με την τόσο δυνατή μνήμη, περπατώντας δίπλα και σε άλλους ανθρώπους που συμμετείχαν σ άλλες δράσεις η που έκαναν τον περίπατό τους στο πάρκο, με αποκορύφωμα στο Γυμνάσιο, εκεί αφού έγιναν και οι τελευταίες εκφωνήσεις μοιραστήκαμε κρασί και γλύκισμα πορτοκάλι που έφερε ο Άγγελος φτιαγμένο απο τον ίδιο για να μας ευχαριστήσει. Πολλές φορές ενώ περνάγαμε δίπλα απο πλατώματα που υπήρχε πολύς κόσμος οι φωνές ξαφνικά εξαφανιζόνταν και η ησυχία που χρειαζόμαστε, επικρατούσε.

Μεσα απο τη δραση αυτή κατανοήσαμε πόσο σημαντικό είναι το πάρκο να παραμείνει ελεύθερο και μη εμπορεύσιμο , ένας εναλλακτικός προορισμός για την Αθήνα,πολύτιμο αγαθό .

Εκφωνήθηκαν τα ποιήματα:

Κάλεσέ με με τα αληθινά μου ονόματα, του Thich Nhat Hanh(επιλογή Νίκος Αναστασόπουλος),   Στιγμιαία αλληγορία του κήπου ως παράδεισος (Γιώργος και Ορέστης Τζιρτζιλάκης), Σου λείπει ο ίσκιος του, από το Χίλια χρόνια και μιά μέρα  του Κώστα Παπαρούνα  (επιλογή Τζίλυ Τραγανού), Η Σόνια η Μελανί η Λιούμπα του Άγγελου Σκούρτη , ¨ουμε ﷽﷽﷽﷽υρτης  δρασεις η που έαι δε α¨ουμε ﷽﷽﷽﷽υρτης  δρασεις η που έαι δε α  Δυνάμωσις  του Κ. Καβάφη (Γεωργία Πρέκα) , Αυγό η τοπίο  του Νανου Βαλαωρίτη (Χρηστίνα),¨ουμε ﷽﷽﷽﷽υρτης  δρασεις η που έαι δε α Αποσπάσματα από τα μικρά του Γιώργου Δουατζή (Αγλαΐα Κομνηνού),ρος)﷽﷽﷽﷽﷽﷽ φάμοιραστΓυμνάσιο, εκετο ΣΑββατο στις 7  Ο βυθός της Έφης Αιλιανού (Δάφνη),Έχουμε κάθε δικαίωμα να κοιμόμαστε, Σκύλος του Ν.Καρούζου (Νίκος Καζέρος),  περφορμανς κάτω από το δένδρο Χριστίνα Θωμοπούλου ,    ο Παπαλάνγκι δεν έχει χρόνο του Έριχ Σόερμαν(Ιωάννα Γκούμα) , Στο τέλος της αρχής του αιώνα(Ελένη Τζιρτζιλάκη), τα κείμενα για τη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας στη Πύλο  της Ισμήνης Καρυωτάκη  και Η αγάπη είναι μια άλλη έννοια για να κατανοήσουμε τη δύναμη της παραγωγής των κοινών  απο  το Comune A.Negri-M.Hardt kαι το ηπειρώτικο τραγούδι Εβγήκα να σεριανήσω μες στο Γιουλ Μπαξέ που τραγούδησε η Ισμήνη Καρυωτάκη ., βιντεοσκόπηση της δράσης Στέφανος Χανδέλης,φωτο Ν.Καζέρος, Σ.Χανδέλης.

."ς.﷽﷽﷽﷽﷽﷽δράσης Στένη ΤζιρτζιλάυΗ δραση Ήταν λοιπόν μια μοναδική εμπειρία περπατήματος στο πάρκο μέσα απο ποιήματα και τραγούδια , μια εμπειρία για το πως μπορούμε να γίνουμε μια εφήμερη κοινότητα, πως μπορούμε να μοιραστούμε ,ν αγαπήσουμε, να δώσουμε στη ζωή μας άλλο νόημα .