Το σπίτι με την αυλή

Το σπίτι στη γωνία Αίμονος 39 και Λεβιδίου 40. Σήμερα δεν υπάρχει

 της Γεωργίας Π. Ξάνθη

Αυτές οι φωτογραφίες σκάλισαν την μνήμη μου , αυτές οι φωτογραφίες ήταν η αφορμή  ενός ταξιδιού αναμνήσεων. Εξάλλου έχει μια μαγεία το να κρατάς την τελευταία  αναμνηστική φωτογραφία με ημερομηνία Μάιος 1974. Όσοι ,μεγάλωσαν σε αυτήν την γειτονιά θα θυμούνται το σπίτι με τους δύο κήπους ,γωνία Αίμωνος 39  και Λεβιδίου 40 πριν κατεδαφισθεί.

Η ιστορία του σπιτιού, ξεκινά λίγο μετά την εποχή του Οθωνα. Πρώτος ιδιοκτήτης , της εξοχικής τότε  κατοικίας ,στη  θέση ΄Αστριφος , της συνοικίας Κολωνού  του δήμου Αθηναίων ,της επαρχίας Αττικής, με  απόσταση είκοσι λεπτά από το κέντρο των Αθηνών, είναι η ‘Εμμα , σύζυγος Φραγκίσκου Περμανολάγερ ,  το γένος Ιωάννου Γκαουτσχή.

Ο σύζυγος, από τους Βαυαρούς  αυλικούς του Οθωνα ,που παρέμειναν στην Ελλάδα και εξελληνίσθηκαν. Η περιοχή δεν επιλέχτηκε τυχαία. Λέγεται ότι οι αυλικοί του Όθωνα και μέχρι να αποφασιστεί η τοποθεσία των Ανακτόρων, θεωρώντας ότι τα Ανάκτορα θα κτίζονταν στην Ομόνοια, ή έστω στον Κεραμεικό, έσπευσαν να αγοράσουν οικόπεδα και να κτίσουν στην ευρύτερη περιοχή Ομονοίας και  γύρω από τον άξονα της οδού Πειραιώς. Το 1906 αγοράσθηκε από Ηπειρώτη αρτοποιό , ο οποίος  κατέφθασε στην Ελλάδα, στην Αθήνα , στον Κολωνό , των  952 κατοίκων,  από την τουρκοκρατούμενη ΄Ηπερο το έτος 1890.

 Από τότε πέρασαν χρόνια πολλά , η περιοχή με τα περιβόλια άλλαξε και τα παιδιά που γεννήθηκαν σε αυτό το σπίτι γέννησαν άλλα παιδιά ,που είχαν την τύχη να μεγαλώσουν σαν παιδιά. Το σπίτι με τα ξύλινα παράθυρα και την τζαμαρία με τα  χωρίσματα, που εξασφάλιζε τον φυσικό φωτισμό στο εσωτερικό του σπιτιού και παράλληλα λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο μέσα και το έξω, κρατάει ακόμη γερά τα αναμνηστικά του παρελθόντος σε κάποιους ,όσα χρόνια και αν περάσουν. Τα βορεινά παράθυρα με την μαγευτική εικόνα της Ακρόπολης ορατή , αφού οι 8οροφες πολυκατοικίες ούτε στα όνειρα. Η κουζίνα με το κόκκινο πλακάκι και τον φυσικό αποροφητήρα , οι αυλή επί της Λεβιδίου με τις κορομηλιές ,τις καλαμιές, τον μικρό λαχανόκηπο,  τις μουριές , το γιασεμί και τις περικοκλάδες με τα μπλε χωνάκια. Η αυλή της Αίμωνος με το πλυσταριό , την αγγελικούλα με τα κίτρινα λουλούδια ,  την γέρικη μουριά ,οι  σκουλαρικιές, φορτωμένες  σκουλαρίκια και το πηγάδι με το μαύρο μαγκάνι.

Έργο του Νότη Ξάνθη

Παιχνίδια σε μια γειτονιά με χώμα, αθωότητα, με πολύ μα πολύ παιχνίδι , και σπάνια η άδεια από τους γονείς,  ολομόναχοι, χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Με ποδηλατάδες χωρίς κράνη και προστατευτικά. Και όμως επιζήσαμε για να μπορούμε να τιμήσουμε αυτά που μας προσφέρθηκαν στην ζωή  και να μαγευόμαστε από  πράγματα τα οποία ποτέ δεν θα αφήναμε  σήμερα