9.02.2011

Επιδρομές βίας σε μια φιλειρηνική γειτονιά

Νεότερες πληροφορίες για τις καταδρομικές επιθέσεις βίας εναντίον καταστημάτων της γειτονίας. Μια ομάδα περίπου 15 φασιστών  με κράνη και ρόπαλα βγήκαν στη γειτονιά το βράδυ της Τετάρτης και έσπασαν το  ψιλικατζίδικο  Αλαμάνας και Επιδαύρου, , αφού πριν δημιούργησαν σοβαρά επεισόδια στο internet cafe  στην οδό  Μύλων κοντά στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα. Επίσης, χτύπησαν ένα κατάστημα στην οδό Αλεξανδρείας. Μετά, αν και ήρθαν δυνάμεις της ομάδας ΔΙΑΣ και περιπολικά της, δεν έγινε ούτε μία σύλληψη, παίζοντας μάλλον το παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι» στους οδούς Αμπλιανής, Βασιλικών και άλλού.
Όλα τα στοιχεία συγκλίνουν στην εκτίμηση πως οι εν λόγω συντονισμένες επιθέσεις, μόνο τυχαίες δεν είναι. Σε μια περίοδο που η Ακαδημία Πλάτωνος, βγαίνει από την αφάνεια και από την υπερεκμετάλλευση του μπετόν, κάποιοι προσπαθούν  να σπείρουν το φόβο. Οι φορείς , τα σωματεία και οι σύλλογοι και κυρίως τα πολιτικά κόμματα στη γειτονιά θα φέρουν μεγάλη ευθύνη αν δεν αντιδράσουν έγκαιρα. Το ίδιο ισχύει για το Κοινοτικό Συμβούλιο του 4ου Διαμερίσματος , το Δήμο Αθηναίων και την κυβέρνηση. 
Τα τελευταία 100 χρόνια, η γειτονιά μας ζει κάτω από το βάρος της υποβάθμισης. Τώρα που ενεργοποιούνται δυνάμεις, εντός και εκτός Ελλάδας, για τον επαναπροσδιορισμό της Ακαδημίας του Πλάτωνα και του Κολωνού, ορισμένοι επιδιώκουν να μας κρατήσουν στο "μαύρο παρελθόν".

 Επειδή το "έργο το έχουμε ξαναδεί",  το ερώτημα- για το οποίο πολύ γνωρίζουν την απάντηση- είναι, ποιος ωφελείται;

1 σχόλιο:

Γεωργία είπε...

Μια πραγματική ιστορία και τα συμπεράσματα δικά σας.
Μια φορά και σε πραγματικό καιρό , ζούσε στην οδό Άστρους 93, σε σπίτι που σώζεται μέχρι σήμερα, απέναντι ακριβώς από την πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα τώρα, Πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου τότε ,ο Σπήλιος Αμπελογιάννης . Ήταν το τρίτο παιδί πενταμελούς εύπορης επαρχιακής οικογένειας. Στην Αθήνα ήρθε για να σπουδάσει το 1933. Γρήγορα μπαίνει στην Εθνική Αντίσταση και συγκεκριμένα στην καθοδήγηση του Ε.Α.Μ.. Είχε πλούσια δράση στην περιοχή βγάζοντας πύρινους λόγους, ανοίγοντας αποθήκες μαυραγοριτών και μοιράζοντας τρόφιμα και ρούχα στον Λαό. Γίνεται, όπως ήταν φυσικό, στόχος των ταγματασφαλιτών της περιοχής που τον κυνηγούν ανελέητα. Παρόλο τις παραινέσεις συντρόφων του να πάρει όπλο αρνήθηκε λέγοντας ότι όπλο είναι η γλώσσα του. Εργαζόταν σαν εργάτης στις αποθήκες στο ζαχαροπλαστείο Ζόναρς στο κέντρο της Αθήνας. Σε μπλόκο που είχε στηθεί στην πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου συλλαμβάνεται από ταγματασφαλίτες έχοντας επάνω του παράνομο τύπο. Ξυλοκοπείται άγρια και παραδίδεται στους Γερμανούς. Τον Δεκέμβρη του 1943 μεταφέρεται στις φυλακές Χατζηκώστα, όπου βασανίζεται άγρια χωρίς να καταφέρουν να του πάρουν μια λέξη, ένα όνομα. Τον Απρίλη του 1944 μεταφέρεται στο Χαϊδάρι όπου παραμένει μέχρι την 1 Μάη του 1944. Εκτελέστηκε μαζί με τους υπόλοιπους 199 κομμουνιστές συντρόφους του στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο και χορεύοντας όλοι μαζί. Ο ποιητής ενός από τα ποιήματα που έχουν γραφτεί, σε μια στροφή γράφει πως δεν ήταν μελλοθάνατοι αλλά μελλόγαμπροι. Ο Σπήλιος Αμπελογιάννης ήταν μόλις 22 ετών…

67 χρόνια μετά , στην ίδια πλατεία, βαπτισμένη με το όνομα ενός άλλου ήρωα ,του Πέτρουλα , υπάρχουν αυτοί οι Ταγματασφαλίτες του τότε, οι θαυμαστές του Χίτλερ, και του φασισμού του τώρα , που πάντα και πάντοτε θα πράττουν εναντίον εκείνων που κατά την γνώμη τους δεν ανήκουν στους επίλεκτους. Μένει να μας πουν (και ποτέ δεν το έχουν κάνει ) το γιατί αυτής της θεωρίας.