Η περιπέτεια του αρχαιολογικού χώρου

Από την εφημερίδα μας "Ακαδημία Πλάτωνος" , της οποίας κυκλοφορεί το 6ο τεύχος

Αρχαιολογικός Χώρος ή  αρχαιολογικό Άλσος;  Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, αλλά καθοριστικό καθώς η  Ακαδημία του Πλάτωνα , έγινε ...παιχνίδι στα χέρια των όσων αποφάσιζαν. Στο συγκεκριμένο  αρχαιολογικό  χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος  συντελέστηκαν  μικρά και μεγάλα εγκλήματα με ευθύνη της πολιτείας και των κατά καιρούς πολιτικών ηγεσιών υπουργείων που  δυστυχώς οδήγησαν στη σημερινή τραγική και εγκληματική υποβάθμιση ενός μνημείου του παγκόσμιου Πολιτισμού.  Ιδού η θεσμική περιπέτεια του αρχαιολογικού χώρου.

Το 1957  υπογράφεται η υπουργική Απόφαση "περί κηρύξεως ως αρχαιολογικού χώρου του παρακείμενου προς την Ακαδημία Πλάτωνος αγροκτήματος" (ΦΕΚ 279/Β/17-10-1957) και  αφορά την κήρυξη 25 στρ. μεταξύ των οδών Τιμαίου - Τηλεφάνους - Μαραθωνομάχων και Λαχανόκηπων.  Τέσσερα χρόνια αργότερα υπογράφεται η υπουργική  απόφαση "περί κηρύξεως αρχαιολογικού χώρου της περιοχής Ακαδημία Πλάτωνος" (ΦΕΚ356/Β/9-10-1961), αλλά ανακαλείται το 1965 καθώς χαρακτηρίζεται ως αρχαιολογικός χώρος μια περιοχή μικρότερη. (ΦΕΚ402/Β/5-7-1965).

Επί Χούντας αρχίζει η μεγάλη περιπέτεια . Το 1968 , ο  “Αντιβασιλεύς”  Γ. Ζωιτάκης)(ΦΕΚ 224/Δ/20-11-1968) επεκτείνει το σχέδιο πόλης σε όλη τη ζώνη νότια του αρχαιολογικού Χώρου καθώς και δυτικά (μετά την Τηλεφάνους), χωρίς να  περιλαμβάνεται η κήρυξη του Αρχαιολογικού Χώρου του 1965. Τότε σχεδιάζεται και το περιβόητο Οικοδομικό Τετράγωνο όπου εξελίχθηκε η υπόθεση REDS σαράντα χρόνια μετά. Το 1971 η επόμενη  υπουργική  απόφαση (ΦΕΚ335/Β/9-5-1971), επεκτείνει το όριο του Αρχαιολογικού Χώρου προς βορρά( Αλεξανδρείας-Μοναστηρίου-Τριπόλεως-Πλάτωνος-Τηλεφάνους-Άστρους) δηλαδή και σε κατοικήσιμη περιοχή.

Πέντε χρόνια μετά την πτώση της Χούντας, το 1979, με προεδρικό διάταγμα που υπέγραψε ο Στέφανος Μάνος ( ΦΕΚ 720/δ/29-12-1979) τροποποιείται και επεκτείνεται το ρυμοτομικό σχέδιο Ο Αρχαιολογικός Χώρος , χαρακτηρίζεται… «Άλσος» και περιλαμβανει περίπου τα σημερινά όρια του. Το 1988 , με την «Έγκριση Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Δήμου Αθηναίων» (ΦΕΚ 80/Δ/4-2-1988), η σήμανση όλων των αρχαιολογικών χώρων  με γκρίζα γραμμή  καλύπτεται από πράσινο χρώμα, με το οποίο σημαίνονται οι χώροι «Αστικό πράσινο-Ελεύθεροι χώροι».

Το 2000 με απόφαση της υπουργού Πολιτισμού Ελισάβετ Παπαζώη (ΦΕΚ 393/Β/24-3-2000) επεκτείνονται τα όρια προκειμένου να συμπεριληφθούν  όλες οι μέχρι τότε απαλλοτριωθείσες ιδιοκτησίες, ενώ περιλαμβάνεται ο όρος «Αρχαιολογικό Άλσος». Δυο χρόνια αργότερα,  στο νόμο 3057/2002 (ΦΕΚ 239/Α/10-10-2002) περιλαμβάνεται το άρθρο 80 με βάση το οποίο «τροποποιείται το εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο Αθηνών και καθορίζεται χώρος ανέγερσης  του αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών που περιλαμβάνει και υπαίθριο χώρο στάθμευσης». Πρόκειται  για τη χωροθέτηση του Μουσείου της πόλης των Αθηνών μέσα στον Αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος δεν αναφέρεται με την ονομασία του στο εν λόγω άρθρο! Επίσης, το διάγραμμα φέρει την ένδειξη "Μελλοντική επέκταση αστικού πρασίνου» σε ζώνες νότια, βόρεια και δυτικά του Αρχαιολογικού Χώρου.

Οι υπουργοί   Π. Τατούλης και Γ. Σουφλιάς, το 32004 , μέσα σε ζώνη προστασίας νότια του Αρχαιολογικού Χώρου, καθορίζουν  χρήση  «Βιοτεχνικού Πάρκου » (ΦΕΚ 911/Δ/13-10-2004) η οποία βασίζεται  στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, χωρίς να μνημονεύονται οι κηρύξεις του Αρχαιολογικού Χώρου.  Επίσης, κατά το ολυμπιακό 2004, αντί να γίνει χρήση της δυνατότητας για επέκταση πρασίνου γύρω από τον Αρχαιολογικό Χώρο σύμφωνα με το νόμο 3057/2002, καθορίζονται χρήσεις για την υπερεκμετάλλευση της  γης και την υποβάθμισή του.