Τις τελευταίες βδομάδες ένας άνθρωπος ο Αντώνης Δημητρόπουλος, κάθε Σαββατοκύριακο, είχε πιάσει το πινέλο και έβαφε το δημοτικό σχολείο. Ο λόγος; Για εκείνον ήταν προφανής. Επειδή πηγαίνει εκεί ο γιος του. Με χρήματα από την τσέπη του και την υποστήριξη και άλλων γονέων τοίχο, τοίχο έβαψε την είσοδο του σχολείου, τον πρώτο όροφο και το δεύτερο.
Κι επιτέλους το σχολείο ζωντάνεψε καθώς ξαναμπήκαν τα χρώματα, το κίτρινο, το μπλε, το ροζ, το μoβ στην καθημερινότητα των μαθητών, αντικαθιστώντας το βρώμικο ροζ και το λευκό του "νοσοκομείου" που κάλυπτε το κτίριο.
Όλα αυτά για λίγο όμως . Υπήρξε μια ένσταση για το μoβ. Κάποιος μάλλον φανατικός οπαδός -μάλλον άλλου χρώματος- ίσως έθεσε ζήτημα για την επέκταση του μoβ που απειλούσε να αποσπάσει το βλέμμα των μαθητών, από τις λευκές σκάλες.
Οπότε και το έργο σταμάτησε.
Επιτέλους, μπήκε τέλος στην επέκταση του μoβ, ενώ αρμοδίως ενημερώθηκαν οι υπηρεσίες.
Το γκρι έχει τον τρόπο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου