Μέχρι τις 27 Μαρτίου συνεχίζεται στο θέατρο "Επί Κολωνώ" η παράσταση «Αγαπητή Ελένα» της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια, από την Ομάδα Νάμα. Συνεχίζεται για 2η χρονιά (Πέμπτη έως Σάββατο στις 9:15 μμ & Κυριακή στις 6:30 μμ)Η Ομάδα Νάμα παρατείνει την πετυχημένη παράσταση «Αγαπητή Ελένα» της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ έως την Κυριακή 27 Μαρτίου 2016.
Η «Αγαπητή Ελένα» της ρωσίδας
θεατρικής συγγραφέως Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια, είναι έργο γραμμένο στην
Σοβιετική Ένωση του ’80, την περίοδο δηλαδή της αποσύνθεσής της, όπου ο μεγάλος
κύκλος του σοσιαλιστικού πειράματος υπό το βάρος των αδιεξόδων και της
διαφθοράς πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του, ενώ το άγνωστο μέλλον μιας μετά-εποχής
ήταν προ των πυλών. Πρόκειται για ένα έργο που είναι άκρως επίκαιρο στην Ελλάδα
του σήμερα, που εν μέσω κρίσης, αναζητά να προσδιορίσει τη μετά τη
μεταπολίτευση εποχή, όντας στη δίνη γρήγορων εξελίξεων, πρωτόγνωρων συνθηκών,
προσωπικών αδιεξόδων για το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας και ενός απίστευτου
μωσαϊκού προτεινόμενων λύσεων.
Όπως τώρα στη χώρα μας έτσι και στο κόσμο του έργου, τον κόσμο της
καταρρέουσας Σοβιετικής Ένωσης, η ούτως ή άλλως διαχρονική σύγκρουση μεταξύ των
γενεών εγγράφεται στο ρευστό πλαίσιο που συνθέτουν το τελματωμένο παρόν και το
άγνωστο μέλλον. Οι γενιές στο έργο της Λ. Ραζουμόβσκαγια παίρνουν θέση
σύγκρουσης, με τους μεν νέους να αναζητούν λύσεις στις προσδοκίες τους και τους
δε μεγαλύτερους να προβληματίζονται με γνώμονα την εμπειρία της ζωής τους. Μια
σύγκρουση τέτοια όπου τα πρόσωπα, εκπροσωπώντας στη δεδομένη συγκυρία δύο
εχθρικούς κόσμους, δεν θα καταφέρουν παρά να βιώσουν τις συνέπειες από τη
σφοδρότητά της.
Η ιστορία διαδραματίζεται στο
μικρό διαμέρισμα μιας δασκάλας σε κάποια πόλη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης την
περίοδο των σχολικών εξετάσεων, με πρόσωπα τη δασκάλα και τέσσερις μαθητές της.
Οι τέσσερις νέοι εμφανίζονται ξαφνικά με δώρα στο σπίτι της δασκάλας τους την
ημέρα των γενεθλίων της. Ο στόχος όμως δεν είναι να της ευχηθούν αλλά να βρουν
τρόπο να της πάρουν το κλειδί για να κλέψουν και να αλλάξουν τα γραπτά τους,
που είναι κλειδωμένα στο σχολείο, ώστε να εξασφαλίσουν έτσι την είσοδο τους στο
πανεπιστήμιο. Στην απόφαση για την πράξη τους αυτή οδηγήθηκαν νιώθοντας θύματα
ενός παράλογου και αρτηριοσκληρωτικού συστήματος. Όταν της αποκαλύπτουν τον
πραγματικό λόγο της επίσκεψης τους, το μικρό διαμέρισμα θα μεταβληθεί σε πεδίο
μετωπικής σύγκρουσης που θα αρχίσει με αντιπαράθεση αξιών, θα περάσει στη
ψυχολογική βία, θα εξελιχθεί σε ομηρία και θα καταλήξει…
Οι νέοι της «Αγαπητής Ελένας»,
όντας εγκλωβισμένοι σε ένα ασφυκτικό πλέγμα κανόνων θα επιχειρήσουν με τη σειρά
τους τον εγκλωβισμό-εκβιασμό της δασκάλας τους. Θα απαιτήσουν έτσι με δραματικό
τρόπο λύσεις για τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Όμως η απρόσμενη σθεναρή απάντηση
που θα ορθωθεί μπροστά τους θα τους ξαφνιάσει. Δεν είχαν υπολογίσει το βάρος,
τη σημασία και το βάθος των πιστεύω και των εμπειριών ζωής της αντιπάλου τους.
Οι ακλόνητες απόψεις της, βασισμένες σε ένα ισχυρό σύστημα ιδεολογικών πεποιθήσεων
και ηθικών κανόνων, γνώμονα για τη στάση ζωής μιας ολόκληρης γενιάς, δεν θα
καταρρεύσουν παρά μόνο αν καταρρεύσει η ίδια της η υπόσταση. Μια σύγκρουση
μέχρις εσχάτων όμως, δεν έχει ποτέ νικητές. Έχει μόνο νικημένους. Νικημένους,
που -εν προκειμένω- θα συνειδητοποιήσουν για ακόμη μια φορά πως ο άνθρωπος δεν
είναι μόνο άτομο με προσωπικές φιλοδοξίες, ούτε μόνο κοινωνικό όν που επινοεί
και εφαρμόζει κανόνες. Είναι πάντα και τα δύο και κυρίως είναι άνθρωπος.
Η «Αγαπητή Ελένα» είναι ένα
ρεαλιστικό έργο κοινωνικού, πολιτικού και υπαρξιακού προβληματισμού, που με
εύστοχο χειρισμό των δυνατοτήτων του ψυχολογικού θεάτρου, με βασική συνθήκη της
υπόθεσης του έργου το χάσμα γενεών και τη συνεχή ανατροπή των ισορροπιών στη
σύγκρουση των ηρώων, συνεγείρει το συναίσθημα και τη λογική του θεατή για τον
ωθήσει να σκεφτεί ο ίδιος σε ένα
ειδικό επίπεδο τι κάνουμε όταν οι κοινωνικές αξίες αντιπαρατίθενται με τις
ανάγκες της προσωπικής μας επιβίωσης και σε ένα γενικότερο, πως διαχειριζόμαστε
το συγκρουσιακό στοιχείο μέσα μας που μας εμποδίζει να κατανοήσουμε ο ένας τον
άλλο και απλά να συνεννοηθούμε χωρίς να χρειαστεί να φτάσουμε στα άκρα!
Η «Αγαπητή Ελένα», χωρίς να
αντίκειται στα βασικά ιδεώδη του σοσιαλισμού, στην αρχή κρίθηκε από τη
σοβιετική λογοκρισία απαγορευμένο έργο αφού η Λ. Ραζουμόβσκαγια, ανήκε στους λεγόμενους διαφωνούντες διανοούμενους.
Στη φάση της περεστρόικα έγινε άρση της απαγόρευσης.
Το εκπληκτικό αυτό έργο είχε ξανά ανέβει από
την Ομάδα Νάμα πριν από 14 χρόνια και μάλιστα με την Αριέττα Μουτούση στο ρόλο
της δασκάλας, ανοίγοντας για πρώτη φορά την αυλαία του Επί Κολωνώ το 2000. Μια
παράσταση σταθμός στην ιστορία της ομάδας και του θεάτρου, που στέφθηκε με
απόλυτη επιτυχία, αποσπώντας 9 βραβεία κοινού του Αθηνοράματος: 5 πρώτα, ένα
δεύτερο και δύο τρίτα!
Βιογραφικό συγγραφέως
Η Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια γεννήθηκε τo1946,
στη Ρίγα. Τελείωσε το Θεατρικό Ινστιτούτο του Λένινγκραντ το 1974 και την
Ανώτερη Σχολή Θεάτρου της Μόσχας το 1978. Από το 1986 έγινε μέλος της «Ένωσης
Σοβιετικών Συγγραφέων», ενώ απ’ το 1990 τα θεατρικά της έργα εκδίδονται στα
μεγαλύτερα θεατρικά περιοδικά της χώρας- στα: Dramaturg,Sovremennaja Dramaturgija, Landskrona. Το 2004, τα θεατρικά της έργα εκδόθηκαν σε
δύο τόμους. Έχει τιμηθεί με τα λογοτεχνικά βραβεία «Severnaja Pal’myra» και «Petropol’».
Μετάφραση: Βικτώρια
Χαραλαμπίδου,
Ειρήνη
Χαραλαμπίδου
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά/Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης
Παναγιωτόπουλος
Φωτογραφίες: Δημήτρης
Στουπάκης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Χρυσόθεμις Αμανατίδη, Βάλεια Τζανέτου
Διανομή
Ελένα Σεργκέγεβνα: Αριέττα
Μουτούση
Βαλόντια: Γιάννης
Λεάκος
Πάβελ: Δημήτρης
Σαμόλης
Βίτια: Χρήστος
Κοντογεώργης
Λιάλια: Ηρώ
Πεκτέση
Το πρόγραμμα των παραστάσεων του θεάτρου: https://www.youtube.com/watch?v=1sTWxPAnBXs&feature=youtu.be
Αποσπάσματα κριτικών
από τον έντυπο τύπο για την «Αγαπητή Ελένα»
«Η
Ελένη Σκότη είναι δασκάλα ηθοποιών, δηλαδή ουσιαστική σκηνοθέτιδα. Έχοντας στη
διάθεσή της την πείρα της Αριέττας Μουτούση και την υποκριτική διαθεσιμότητα
τεσσάρων νέων ηθοποιών που θα γράψουν ιστορία (Γ. Λεάκος, Δ. Σαμόλης, Χρήστος
Κοντογεώργης, Ηρώ Πεκτέση) έστησε μια παράσταση ουσίας, μουσική στις αρθρώσεις
της και με λόγο καίριο και σωματικότητα σημαίνουσα. Έξοχα τα σκηνικά και
κοστούμια του Γ. Χατζηνικολάου. Αριστούργημα προλεταριακού κιτς».
ΤΑ ΝΕΑ, 20/10/14 του Κ. Γεωργουσόπουλου
«Ο
ρεαλισμός είναι δουλεμένος στο έπακρο, με τον θίασο να καταθέτει νευρώδεις
ερμηνείες και να οδηγείται σε σωστά ζυγιασμένες κλιμακώσεις και αποκλιμακώσεις
της έντασης. Η Αριέττα Μουτούση, λιτή και μετρημένη στο ρόλο της μαραμένης
γεροντοκόρης καθηγήτριας, έχει εξορίσει κάθε ίχνος της κωμικής της μανιέρας κι
έχει επεξεργαστεί τις παύσεις, τις εξάρσεις, τους μορφασμούς και τις
χειρονομίες της, τον ίδιο το ρυθμό της αναπνοής της».
ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, 23/10/2014 της Ι. Δημάδη
«Η Ελένη Σκότη οργάνωσε μια σφιχτή,
εξαιρετικά ψυχολογημένη αντιπαράθεση ιδεολογικών μετώπων, με διακριτές
ιδιαιτερότητες ανάμεσα στους τέσσερις εφήβους, δυνατές ανατροπές και
εναλλασσόμενες, αληθινές καταστάσεις. Δούλεψε εξονυχιστικά όλες τις
προσωπικότητες με κατανόηση της αλήθειας τους, όσο ενοχλητική κι αν είναι».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 27/10/2014 της Ά. Κολτσιδοπούλου
«H σκηνοθεσία (Ελένη Σκότη) αξιοποιεί με αξιοθαύμαστη επάρκεια τη
δραματουργική κλιμάκωση των συγκρουσιακών καταστάσεων ενώ αναδεικνύει τις
προσωπικότητες και τις σκέψεις των προσώπων αβίαστα».
Athens Voice, 29/10/2014, από την Ε. Προύσαλη
«Η
σκηνοθέτρια της παράστασης Ελένη Σκότη επανέφερε αυτό έργο στη σκηνή με
δεδηλωμένη την πεποίθηση ότι είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, σε μια κοινωνία όπως
η δική μας, που μαστίζεται από βαθιά ηθική και πολιτική κρίση. Ανέπτυξε τις
συγκρούσεις των ηρώων με καθηλωτικό ρεαλισμό, υπογραμμίζοντας τις
χαρακτηρολογικές και ιδιοσυγκρασιακές διαφορές τους. Ενορχήστρωσε τις εντάσεις
και τις υφέσεις της δράσης σε ενιαίο ρυθμολογικό κώδικα. Σε αυτό συνετέλεσε
αποφασιστικά και η ίδια παλιά δοκιμασμένη ομάδα των συνεργατών της».
ΕΠΕΝΔΥΣΗ, 15/11/2014 του Η. Λογοθέτη
«Σκηνικά/Κοστούμια (Γιώργος Χατζηνικολάου), φώτα
(Αντώνης Παναγιωτόπουλος) και μουσική επένδυση σε συνεχή διάλογο με την αθόρυβα
νευρώδη σκηνοθεσία της Σκότη. Η Αριέττα Μουτούση, ως δασκάλα, «ντυμένη» με όλα
εκείνα τα στερεότυπα του ρόλου της, κινήθηκε με της άνεση της πείρας. Οι
Γιάννης Λεάκος, Δημήτρης Σαμόλης, Χρήστος Κοντογεώργης και Ηρώ Πεκτέση
ουσιαστικοί, μετρημένοι και πολύ καλά δεμένοι θεατρικά, σαν γροθιά. Βέβαια, ο
Γιάννης Λεάκος, στο ρόλο του Βαλόντια, έγραψε ιστορία».
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ,
15/11/2014 της Χ. Ανδρέου
«Η ρεαλιστική σκηνοθεσία της, κουρδίζοντας και
ενορχηστρώνοντας την παράσταση με ακρίβεια, υφαίνει έντεχνα τις διακυμάνσεις
ενός ψυχολογικού θρίλερ, που οι εντάσεις του κλιμακώνονται σταδιακά μέχρι την
τελική έκρηξή τους. Εξαίσια αποτελέσματα είχε -όπως συνηθίζει- η διδασκαλία των
ηθοποιών της και ιδιαίτερα των νέων (Γιάννης Λεάκος, Δημήτρης Σαμόλης, Χρήστος
Κοντογεώργης και Ηρώ Πεκτέση) οι οποίοι έδωσαν εντυπωσιακά ώριμες ερμηνείες. Η
Αριέττα Μουτούση στο ρόλο της έντιμης, ιδεαλίστριας δασκάλας υπερτονίζει στην
αρχή την «αφέλειά» της. Στη συνέχεια, όμως, όταν μπαίνει στα βαθιά νερά, αποκτά
κύρος και έλεγχο των υποκριτικών της μέσων».
ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 30/4/2015 από την
Ε. Πετάση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου