Η κόρη του Οιδίποδα, ένα βιβλίο του Θ. Σκρουμπέλου για τον Κολωνό

Το είπαμε, πάσχαν όλοι οι Κολωνιώτες από αυτήν, όλα τα παιδιά του Οιδίποδα, μούργοι και νοικοκυραίοι, αχαμνοί και τρανοί και τη μεταδίδαν και στους επισκέπτες. Εκεί που τους έβλεπες εργώδεις, αεικίνητους, παθιασμένους να συζητούν για δουλειές, για πολιτική, για ποδόσφαιρο και βόλεϊ και να σχεδιάζουν το επόμενο προσεκτικό βήμα προς τη νίκη, εκεί την αμόλαγε κάποιος, «πωπώ, ένα ούζο, μπερεκέτι» ή «πιάσε έναν κεφτέ, Βαγγέλη» ή «ο Γώγος έφερε καϊναρίσιο, άντε γεια μας». 

Κι αμέσως μεταδιδόταν η αρρώστια της ανεμελιάς με αστρική ταχύτητα και την πέφταν όλοι στο ούζο, στα πειράγματα και στο «να πεθάνει ο θάνατος, τ’ αρχίδια μας τα δυο κουνιούνται στο καμπαναριό». Κι αμέσως ξεχνιόνταν οι μεγαλόπνοοι σχεδιασμοί και τα καθήκοντα και πιάναν στο φτερό τον καλαμπά.

Λένε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα ή ως τραγωδία. Κάποτε στον Κολωνό, στον Λόφο, οι Κολωνιώτες έδωσαν άσυλο στον μιαρό φυγάδα Οιδίποδα που είχε σκοτώσει τον πατέρα του κι είχε παντρευτεί τη μάνα του. 

Τώρα ένας ξυπόλυτος και τυφλός μαύρος –που ισχυρίζεται ότι είναι βασιλιάς– εμφανίζεται με τον υπασπιστή του και αναζητούν την κόρη του τυφλού, που έχει πέσει θύμα τράφικινγκ. Όχι μόνο για να τη σώσουν, αλλά και για να την παντρευτεί ο πατέρας της, ώστε να επανακτήσει το βασίλειό του από τους στασιαστές. 

Τι θα κάνουν οι σύγχρονοι Κολωνιώτες; Θα λειτουργήσουν ρατσιστικά ή θα υπερισχύσει τελικά η παράδοση της φιλοξενίας;

Ο  Θανάσης Σκρουμπέλος, εκτός από συγγραφέας, είναι γνωστός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Σπούδασε Καλές Τέχνες (χαρακτική και αγιογραφία) στην Αθήνα και κινηματογράφο στο Λονδίνο (στο London Film School), με υποτροφία της Διεθνούς Αμνηστίας, ως διωκόμενος από τη δικτατορία. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έχει γράψει σενάρια για την τηλεόραση (Τα παιδιά της Νιόβης του Κώστα Κουτσομύτη) και τον κινηματογράφο (Το πέρασμα, Η Αριάδνη μένει στη Λέρο, Καλή πατρίδα σύντροφε κ.ά.). Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μεγάλου μήκους (Αλιόσσα, Χαβάη, Ο Τζώνης Κελν, κυρία μου, την ομαδική Νέος Παρθενώνας, και τη σπονδυλωτή Η αυλή με τα σκουπίδια κ.ά.). Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή και τη μετάφραση θεατρικών έργων (Χαβάη, Μυστικές φωνές, Γέρμα, Γέλιο στο σκοτάδι κ.ά.). Έχει εκλεγεί αρκετές φορές μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Πιο γνωστά βιβλία του: Ο Αϊ-Γιώργης των Γραικών, Οι κόκκινοι φίλοι μου, Τα φίδια στον Κολωνό, Bella Ciao(Τόπος 2012), Μπλε καστόρινα παπούτσια (Τόπος 2007), Ο μπαλτάς και άλλες  ιστορίες (Τόπος 2009). Tελευταία του βιβλία: Mαύρος Μακεδών (Τόπος 2010), Οι Κόκκινοι Βαρκάρηδες (Τόπος 2011), Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ (Τόπος 2012). Επίσης, κυκλοφορεί, το βιβλίο του Σενάριο: από τη θεωρία στην πράξη (Τόπος 2014).