Του Σταυρού

Έφτασα την κατάλληλη στιγμή. Από τα μεγάφωνα ο παπάς ευχόταν μακροζωία στον Δήμαρχο και σε όλο το Δημοτικό συμβούλιο  και φυσικά δεν άφησε απέξω και τους κοινοτικούς της 4^ης κοινότητας.  Μάλλον,  οι  πρώτοι των πρώτων  της γειτονιάς ,   να ήταν στον ναό. Επίσημη η γιορτή απαραίτητη και η παρουσία.

Είχε πολύ  μα πάρα πολύ κόσμο. Κάθε χρόνο η εκκλησία του Εσταυρωμένου έχει κόσμο και το πανηγύρι μεγάλη περατζάδα και πολλά μπιχλιμπίδια, ρούχα, είδη προικός , στέκια με λουκουμάδες, καλαμπόκια, σουβλάκια , μεγάλη επιτυχία και το εύχομαι να έχει κάθε χρόνο.

Η εκκλησία του  Εσταυρωμένου ( του Χριστού) βρίσκεται στο μέσον ακριβώς και σε ίση απόσταση από τον Λόφο του Ιππείου Κολωνού και από την Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Η Παναγίτσα στην Κολοκυνθού).

Το πρώτο και μικρό εκκλησάκι του Εσταυρωμένου, επί της παλαιάς λεωφόρου Κολοκυνθούς, σημερινή Λενορμάν, από όπου τα τραμ μετέφεραν τότε τους Αθηναίους  στους λαχανόκηπους και περιβόλια της περιοχής, στην εξοχή της

Αθήνας. Το 1922 αποφασίστηκε να κατεδαφιστεί λόγω επικινδυνότητας . Τα νερά του Κηφισού  , στις μεγάλες πλημμύρες εκείνης της εποχής , του είχαν προξενήσει μεγάλες καταστροφές. Έτσι αποφάσισαν  να κατασκευαστεί νέος ναός, περίπου 20 μέτρα βορειότερα, σε σχέδιο Βυζαντινού, Σταυροειδές και από μεγάλους λίθους.

Βαμμένοι στο χρώμα της ώχρας , ήταν ένα στολίδι, με ιστορία.

Σήμερα, δυστυχώς, μια μεγάλη ταμπέλα ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΠΕΡΑΤΩΣΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ  είναι κρεμασμένη στην πρόσοψη του νέου τσιμεντένιου, γκρίζου ναού.

Ο νέος αυτός γκρίζος τσιμεντένιος ναός , σε ελάχιστους  κατοίκους αρέσει και μάλλον από ότι λένε , η κατασκευή του μάλλον θα τραβήξει πολλά χρόνια.

Παρόλα αυτά , οι πιστοί κάθε χρόνο , με τους φουντωτούς  βασιλικούς  στην αγκαλιά τους , θα είναι κοντά του, στην μεγάλη γιορτή του, την γιορτή του Εσταυρωμένου, την γιορτή του Χριστού.

Χρόνια πολλά  Σταύροι  και Σταυρούλες.

Γεωργία Ξάνθη.