 |
| Φώτο: Κώστας Κίτσιος |
του Κωνσταντίνου Μυλωνά
Πίσω από την στάση του 051 , στην εκκλησία του Αι Γιώργη ,
στην Πλάτωνος , λίγοι θα έχετε παρατηρήσει την χάλκινη στήλη με τα ονόματα . Ονόματα
νεαρών , πολύ νεαρών , που βρήκαν τον θάνατο στα χρόνια της μαύρης Γερμανικής
κατοχής.
Ρίξτε μια ματιά. Διαβάστε τα ονόματα, αποτυπώστε τις ηλικίες
.
Αυτή η απλή ματιά στην στήλη των ηρώων ήταν και η αφορμή
αυτού του κειμένου το οποίο και σας το παραθέτω
όπως ακριβώς το έλαβα.
Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Μυλωνάς και είμαι ο εγγονός του αδερφού του Ιωάννη Βαμβακούση ( πρώτος στην λίστα
) που εκτελέστηκε μαζί με τους
υπόλοιπους συντρόφους στις 10/2/1944 .Η
Οικογένεια δεν γνωρίζει ακριβώς την ιστορία. Υπάρχει και μια εκδοχή
ότι μεταφέρθηκαν σε κάποιο στρατόπεδο στη Γερμανία και εκτελέστηκαν εκεί.
Αυτά που γνωρίζω είναι τα εξής: Ο Γεώργιος Βαμβακούσης με το
παρατσούκλι "Γεώργιος ο Έλληνας" προερχόταν από μια πολύ φτωχή
οικογένεια .Γεννήθηκε στη Σαντορίνη στο χωριό Μεσαριά. Στην Αθήνα ήρθε 12 ετών
και εργάστηκε αρχικά σε μια ταβέρνα στην Πλάκα και ύστερα γνώρισε έναν
επιχειρηματία ο οποίος τον πήρε δίπλα του ως υπηρέτη. Παράλληλα τελείωσε το
σχολαρχείο και μετά ως μαθητευόμενος έμαθε την τέχνη του επιπλοποιού, του
λουστραδόρου και του ταπετσέρη. Παντρεύτηκε
την Μαργαρίτα Συρίγου από το μεγάλο χωριό της Σαντορίνης και απέκτησαν 4 αγόρια
και 2 κορίτσια οικογένεια κατάφερε να χτίσει ένα σπίτι στην περιοχή του
Κολωνού στην οδό Κίμωνος. Ο Ιωάννης Βαμβακούσης το δεύτερο παιδί της
οικογένειας εντάχθηκε στις τάξεις της νεολαίας του ΕΑΜ και μαζί με άλλους
συντοπίτες του οργανωνόντουσαν σε σπίτια
συντονίζοντας την αντιφασιστική δράση τους. Η πιο πιθανή εκδοχή για την σύλληψη
είναι πως οι Γερμανοί έκαναν αντίποινα για την δολοφονία κάποιων στρατιωτών και
ύστερα από υποδείξεις κάποιων ,οι οποίοι
έδωσαν και ονόματα και διευθύνσεις
, οι νέοι της περιοχής τα Ακαδημίας
Πλάτωνος συνελήφθηκαν και μεταφέρθηκαν
αρχικά στο ναζιστικό στρατόπεδο Χαϊδαρίου.
Tο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου ήταν στρατηγικής σημασίας για τους S.S.,
καθώς δεν ήταν απλώς ένας χώρος όπου κρατούνταν, βασανίζονταν και εκτελούνταν
οι αντιστεκόμενοι αντιφρονούντες. Οι διαδόσεις σχετικά με τα βασανιστήρια και
τα εγκλήματα που γίνονταν στο Χαϊδάρι αποτελούσαν ένα από τα βασικότερα μέσα
τρομοκρατίας του λαού και συνακόλουθης καταστολής των εξεγέρσεων και της
οποιασδήποτε αντιστασιακής δράσης. Πρωταρχικός, λοιπόν, σκοπός του στρατοπέδου
ήταν να μετατραπεί σε «φόβητρο», και σε
έναν τρομακτικό θρύλο.
Να γίνει ο
μπαμπούλας, φόβητρο, συνώνυμο με το Χάρο και να παραδοθεί έτσι στη φαντασία του
ευαίσθητου Λαού μας. Ο μεγαλύτερος αριθμός κρατουμένων σημειώθηκε τον Αύγουστο
του 1944 εξαιτίας των πολλαπλών μπλόκων και των μαζικών συλλήψεων που
διενεργούσαν κατά την περίοδο αυτή οι S.S. To στρατόπεδο λειτούργησε έως τα
τέλη Σεπτεμβρίου του 1944, όταν οι Γερμανοί άρχισαν να αποσύρονται από τα
ελληνικά εδάφη. Υπολογίζεται ότι από αυτό πέρασαν συνολικά πάνω από 21.000
κρατούμενοι.
Την ώρα της
σύλληψης στο σπίτι της οικογένειας η μεγαλύτερη αδερφή του Ιωάννη βάζει γρήγορα
έναν σταυρό στο χέρι του και εκείνος της λέει: "Το πεπρωμένο φυγείν
αδύνατον" Στη συνέχεια η μεγαλύτερη αδερφή του Ιωάννη τον
επισκέφτηκε 2 φορές στο στρατόπεδο για να του πάει ρούχα και εκείνος το μόνο
που μπόρεσε να της δώσει ,μιας και η
επικοινωνία ήταν δύσκολη, ήταν μια
τσατσάρα στην οποία μπόρεσε να χαράξει επάνω την φράση "είμαι καλά".
Από τότε η Οικογένεια έχασε τα ίχνη του. Προφανώς εκτελέστηκε μαζί με τους
υπόλοιπους στο στρατόπεδο της Καισαριανής όπως και οι 200 κρατούμενοι που
εκτελέστηκαν δυο μήνες αργότερα ως αντίποινα για την δολοφονία Γερμανού
Στρατηγού..»
Έτσι απλά , μια στήλη ,κρυμμένη αλλά όχι αόρατη. Μια στήλη ,
με ονόματα γειτόνων που άφησαν την πνοή τους ,ηρωικά για να έχουμε εμείς
καλύτερο μέλλον. Θα έχουμε?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου