Κερδίσαμε γιατί είχαμε συμφέρον: Τη σωτηρία για όλους μας

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Διαβάζω στις Διακηρύξεις. Έργο δημιουργίας μουσειακών αποθηκών και ενοποίηση τμημάτων αρχαιολογικού χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνος, Διεθνής ανοικτός Διαγωνισμός.  ΕΣΠΑ.  «Το στέγαστρο θα λειτουργεί ως υπαίθριος χώρος έκθεσης επιλεγμένων αρχαιοτήτων(μαρμάρινες σαρκοφάγοι) ορατών από τους επισκέπτες του αρχαιολογικού χώρου»...

Διαβάζω. Και νιώθω περήφανη. Ως μέλος της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα. Ως κάτοικος της ιστορικής αυτής περιοχής. Ως πολίτης της χώρας μου που βρίσκεται στο στόχαστρο μνημονίων, φτώχειας, καταστροφής, λεηλασίας.

Το Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα σε πείσμα των μεγάλων συμφερόντων ξαναβαφτίστηκε για το ανάλγητο, αδιάφορο για τη συλλογική μνήμη, κράτος σε αρχαιολογικό χώρο.  Ο αρχαιολογικός χώρος μας, μπήκε στο χάρτη των παρεμβάσεων και σώζεται. Ναι, σώζεται από τις μπουλντόζες της ανάπτυξης τους, των γυάλινων γραφείων πέρα από τη λεωφόρο Καβάλας, των τσιμεντένιων όγκων που χάσκουν γκρίζα, χωρίς ζωή, χωρίς παρόν και μέλλον γύρω μας.

Κι αυτή η σωτηρία, του αρχαιολογικού χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνα οφείλεται σε εμάς. Σε εμάς στην Επιτροπή κατοίκων. Σε εμάς όλους τους κατοίκους της Ακαδημίας Πλάτωνα που αντισταθήκαμε, μάθαμε, φωνάξαμε, διαδηλώσαμε,  κινητοποιηθήκαμε, Σταματήσαμε, επιβάλλαμε. Επιβάλλαμε με τη φωνή μας να μας ακούσουν. Τους αναγκάσαμε-εκεί στο κράτος- να δουν το δικό μας όραμα. Για τη σωτηρία και αναβάθμιση μιας από τις ιστορικότερες περιοχές της Αθήνας. Ξέρετε τι είναι να βρίσκεσαι σε ένα Πάρκο 20 και στρεμμάτων και από πλευρά και να γυρνάς να αντικρίζεις την Ακρόπολη; Εμείς το ξέραμε. Όπως ξέραμε για τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τις μάχες της ΕΛΑΣ στις γειτονιές μας κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πόλεμου, τους δωσίλογους που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές για ένα κομμάτι εδάφους της Ακαδημίας, για τα συμφέροντα των οικοπεδοφάγων, μικρών και μεγάλων. Και μάθαμε για τα συμφέροντα των ισχυρών. Να καταστρέψουν την ιστορική περιοχή και μαζί της, τη μνήμη. Του λαού και τη δική μας.  

Το αρχαιολογικό Πάρκο σώζεται.Προς το παρόν. Και όχι όπως εμείς θέλαμε. Όχι όπως εμείς προτείναμε. Γιατί εμείς, οι κάτοικοι, όλοι οι κάτοικοι, δεν είχαμε κάποιο συμφέρον, ατομικό, προσωπικό, για την πάρτη μας. Και εκεί ήταν η δύναμη μας. Είχαμε συλλογικό συμφέρον. Για όλους μας. Συλλογικά, μαζί το παλέψαμε χωρίς κανένα δόλο, χωρίς πρότερες ή ύστερες σκέψεις. Ενώσαμε το μίτο της ιστορίας με το μίτο της αναβάθμισης προς το μεγάλο, συλλογικό συμφέρον. Ξεπεράσαμε τις διαφορές μας και ενώσαμε τις δυνάμεις μας. Και εκεί είναι η δική μας νίκη.

Είμαι βέβαιη πως επάνω σε αυτή τη νίκη, γύρω από τις μικρές αλλά σωτήριες παρεμβάσεις του σήμερα, από τους διαγωνισμούς των θεσμικών κρατικών φορέων για την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου, τις απαλλοτριώσεις γύρω από το νέο όριο του αρχαιολογικού χώρου, τα στέγαστρα και τις αποθήκες, τις πεζοδρομήσεις και τις ενοποιήσεις, μικρά και μεγάλα συμφέροντα θα επιδιώξουν και πάλι να κερδίσουν. Για το δικό τους προσωπικό, ατομικό συμφέρον. Οι κάτοικοι όμως που πάλεψαν χωρίς καμία ιδιοτέλεια, με μόνο συμφέρον το συλλογικό, έδειξαν τελικά πως τίποτε δεν κερδίζεται χωρίς συλλογικό όραμα, χωρίς συλλογικό αγώνα, χωρίς το συμφέρον για τους πολλούς. Και εκεί βρίσκεται η δύναμη της Ακαδημίας Πλάτωνα. Και για αυτό είμαι περήφανη.