 |
| Φώτο: Βασίλης Μακρής/ www.protagon.gr |
Γράφει η Αντιγόνη Σ.
Διάβασα με πολλή προσοχή το σχόλιο του κ. Ν. Βατόπουλου (http://akadimia-platonos.blogspot.com/2011/11/aoh.html) και
καταθέτω, με τη σειρά μου, ορισμένες σκέψεις.
Στην Ελλάδα, μετά και τη λήξη του εμφύλιου, ο κατ΄ εξοχήν
δρων στο Χώρο υπήρξε πάντα ο ιδιωτικός τομέας, που στηρίχθηκε με κάθε τρόπο
(αντιπαροχή: η εθνική μας καινοτομία)ή του επιτράπηκε να «αξιοποιήσει» από
νομοθετικές ρυθμίσεις (ημιϋπαίθριοι) έως κενά στο θεσμικό πλαίσιο στην πολιτική
γης (κτηματολόγιο καθυστερημένο και ασθμαίνον, απουσία δασικών χαρτών, κά),
στην παραγωγή και εφαρμογή του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, και
άλλα, ών ουκ έστιν αριθμός, πάντα αρμοδιότητας και υποχρέωσης του δημόσιου
τομέα. Τελευταίο (;) δημιούργημα του ευφάνταστου δημόσιου τομέα υπέρ ενός
«κακομαθημένου» ιδιωτικού τομέα, αποτελεί ο νόμος για την τακτοποίηση κάθε
είδους αυθαιρεσίας στη δόμηση και τις χρήσεις κτιρίων. Τα αποτελέσματα αυτής
της σχέσης τα βιώνουμε όλοι και σε όλη τη χώρα. Ειδικότερα, στο κέντρο της
Αθήνας, έχουμε πια αρκετά παραδείγματα της ελεύθερης δράσης του ιδιωτικού τομέα
σε υποβαθμισμένες περιοχές που ξαφνικά απέκτησαν ενδιαφέρον επιχειρηματικό,
επενδυτικό, κοκ: Θησείο, Ψυρρή, Γκάζι. Μονοκαλλιέργεια οικονομικών
δραστηριοτήτων που αναπτύσσεται , όταν αποδίδει, για να εγκαταλειφθεί, όταν πια
δεν αποφέρει τα αναμενόμενα, με χαρακτηριστική τη σημερινή εικόνα της «αγοράς
ψυχαγωγίας» στου Ψυρρή. Το «μεγαλύτερο εγχείρημα» για την Αθήνα, τους
Ολυμπιακούς Αγώνες, σχεδόν απόλυτο πεδίο δράσης του ιδιωτικού τομέα (άλλο τώρα
ποιος πληρώνει το μάρμαρο), τι άφησε σε αυτήν την πόλη; Οι απαντήσεις, γνωστές.
Επόμενα, μήπως τα πρώτα ερωτήματα που
πρέπει να τεθούν είναι «τι ιδιωτικό τομέα θέλουμε» και «τι πρέπει να κάνει το
γραφειοκρατικό κονκλάβιο για να τον αποκτήσουμε»;
 |
| Φώτο: Βασίλης Μακρής/ www.protagon.gr |
Δεν γνωρίζω ποιος ενδιαφέρεται και σχεδιάζει για την
ανέλκυση της λαϊκής γειτονιάς της Ακαδημίας Πλάτωνος με όρους των Οίκων
Αξιολόγησης. Πάντως, όχι οι άνθρωποι που γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε ή φτάσαμε σαν
κάτοικοι εδώ. Αυτό που διεκδικούμε είναι αυτό που έπρεπε να είναι κανόνας
σχεδιασμού, εδώ και πολλές δεκαετίες, για τα αστικά κέντρα, ειδικά αυτά που
έχουν Αρχαιολογικούς Χώρους: ολοκληρωμένο
πολεοδομικό σχεδιασμό με επίκεντρο την ποιότητα ζωής – δεν επεκτείνομαι
στην ανάλυση των όρων - και όχι «ξέφωτα» ή «νησίδες» ούτε εφαρμογή επενδυτικών
σχεδίων τύπου Κεραμεικού ή άλλων που θα εκτινάξουν τις αξίες γης (για να
γίνουμε πλούσιοι) και θα μεταλλάξουν το τοπίο κατοικίας (για να έρθουν
κοινωνικά στρώματα πιο πολιτισμένα και να αναβαθμιστούμε). Τα αρχαιολογικά ξέφωτα ανάμεσα σε πανάθλιες
πολυκατοικίες (θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να οριστεί ποιους όρους πρέπει να
πληροί μια πολυκατοικία για να μην χαρακτηρίζεται πανάθλια και να συμπληρωθεί
με παραδείγματα μαζικής παρουσίας της)
είναι παντού, γύρω μας. Τι βλέπουμε άραγε όταν γυρνάμε την πλάτη στην
Ακρόπολη και ατενίζουμε τους ακάλυπτους της Ερμού; Τα αρχαιολογικά ξέφωτα
προϋπήρχαν του πανάθλιου τρόπου με τον οποίο αναπτύχθηκε η Αθήνα, και όχι μόνον
αυτή. Τι πρεσβεύετε ακριβώς; Να γκρεμίσουμε παντού ή ειδικά στην Ακαδημία
Πλάτωνος, μιας και τόσο αργήσαμε, να μείνουν τα πράγματα ως έχουν μέχρι να
πιάσει τόπο «η πρόκληση προς τα υγιή (;) κομμάτια της κοινωνίας»;
 |
| Η Αντιγόνη του Σοφοκλή έφτασε στον Πλάτωνα. Ποιος δεν θέλει την αναβάθμιση της περιοχής. Φώτο: Βασίλης Μακρής/ www.protagon.gr |
Στο ζήτημα της αντιπαράθεσης μεταξύ ενός νέου Μουσείου, που
το χαρακτηρίζετε «ελκυστικό πυροτέχνημα», και της συντήρησης και ανάδειξης του
Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, έτσι όπως πραγματικά του αξίζει, δεν
υπεισέρχομαι γιατί το θεωρώ πλαστό. Και σε αυτό που θα συμφωνήσω μαζί σας είναι
ότι η προστασία και ανάδειξη του πολιτιστικού μας πλούτου δεν μπορεί και δεν
πρέπει να κατατάσσεται σε διάφορες «ταχύτητες» μια και δεν αποτελεί οικονομικό
μέγεθος. Ο πολιτισμός μας, λοιπόν, στην πρώτη ταχύτητα και με ενιαίο τρόπο.
Αντιγόνη Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου