Ο άτυχος διαρρήκτης της οδού Αίμωνος

Απολαύσαμε την μαγεία της χθεσινής αυγουστιάτικης πανσελήνου. Ανήκουμε στην κατηγορία των ρομαντικών και ευαίσθητων κατοίκων αυτής της γειτονιάς ,μιας γειτονιάς που έχει φωτιστεί και θα εξακολουθεί να φωτίζεται από το χρυσό φώς του φεγγαριού και της γνώσης για πολλά- πολλά χρόνια.
Αυτό είναι το γλυκό συναίσθημα μιας όμορφης βραδιάς. Ας μείνει στην ψυχή μας και ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας για ένα περιστατικό που τάραξε έναν ήσυχο δρόμο, την Αίμωνος με το πρώτο φώς της ημέρας.

Έξι η ώρα το πρωί και μια φωνή συνταρακτική, δυνατή , μας οδήγησε στα μπαλκόνια όλο περιέργεια για το κάτι που συμβαίνει , χωρίς όμως να έχεις και την εικόνα , για να είσαι σε θέση να το αντιληφθείς ,να το κριτικάρεις. Μόνο φωνές. Η μάλλον μια φωνή. Αντρική, και αμέσως καταλάβαινες ότι προερχόταν από κάποιον που δεν είχε ανάγκη να κάνει μαθήματα θάρρους για να την ξεστομίσει. Κλέφτης, κλέφτης , να φωνάζει ο νεαρός ,του ισογείου της μονοκατοικίας , τρέχοντας πίσω από έναν νεαρό διαρρήκτη, πάρτε το 100, γείτονες πάρτε το 100. Κατόρθωσε και τον “ γράπωσε “ επί της οδού Λεβιδίου, στο ξυλουργείο.( Οι της Αίμωνος δεν είχαν εικόνα.) Το περιπολικό της αστυνομίας , παραδόξως ήρθε σε 10 λεπτά για να παραλάβει τον δράστη. Η ατυχία για τον διαρρήκτη , ήταν προδιαγραμμένη αφού πίστεψε ότι το να εισβάλλει στο σπίτι ενός ρομαντικού γείτονα που πιστεύει , ότι μπορεί ακόμα να κοιμάται με ανοικτά παράθυρα στην Αθήνα του 2011,είναι εύκολη υπόθεση.
Να συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε το πολυτιμότερο ,την ελευθερία μας, το ανθρώπινο της καθημερινότητας μας , γιατί πρέπει να συνεχίζουμε να ζούμε χωρίς φόβο. Εξάλλου για να μην το ξεχνάμε εκδίκησή μας, θα είναι η αισιοδοξία.