Ένα κορίτσι που ήξερε ν΄αγαπάει

Η ΜΑΧΗ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ 

της Γεωργίας Π. Ξάνθη 

Όταν η Μάχη ερωτεύτηκε, καλή ώρα τέτοια εποχή, Άνοιξη, δεν άργησε και πολύ για να το μάθει η γειτονιά .

Η Μάχη πάντα έδινε μάχη για να κρατήσει τους έρωτες της, καμιά μάχη όμως για να κρατήσει το στόμα της κλειστό.

Τον τυχερό τον έλεγαν Γιάννη. Νεοφερμένη οικογένεια στη γειτονιά της Ακαδημίας του Πλάτωνα-Κολωνού.

Από την Αρμενία ακούστηκε. Κλειστή οικογένεια….. στην αρχή φυσικά, γιατί μετά μαθεύτηκαν τα πάντα. Εμ δεν κράταγαν και το στόμα τους κλειστό!

Η πιτσιρικαρία της πιπεράτης γειτονιάς έδωσε πολλά ονόματα στον Γιάννη.

Τσιρόγιαννο,Μάρκ από κάποιο φωτορομάντζο! τον φώναζε και Αρμένικα…Ο Χοβάνις,ο Χοβάνις…μόλις έσκαγε μύτη και κατηφόριζε την οδό Ευκλείδου για να πάει στη στάση του λεωφορείου στη Πλάτωνος τρέχοντας ο καημένος,αφού ένα τσούρμο πιτσιρίκια τον ακολουθούσε.

Η Μάχη των 35 χρόνων, είδε τον 28χρονο (φαινόταν μεγαλύτερος) Γιάννη και κεραυνοβολήθηκε με έρωτα από την πρώτη στιγμή. Ψηλός, λεπτός ,καστανά λίγο μακριά μαλλιά, με γαλάζια μάτια,τρίτος κατά σειρά της 6μελούς οικογένειας με δύο μεγαλύτερες από αυτόν αδελφές, (στη γειτονιά κυκλοφόρησε η φήμη, άγνωστο πως, η Μάχη φυσικά δεν είχε ιδέα πως… ότι ήταν στρίγγλες μα πολύ στρίγγλες)!και όλη η γειτονιά συμπονούσε τον Γιάννη ή Χοβάνις ,την Μάχη και τον έρωτά τους. Γιατί κάποια στιγμή ο έρωτας αφορούσε πλέον μόνο τους δύο και έγινε μυστικός.

Η αλήθεια είναι ότι ,βήμα δεν μπορούσε να κάνει ο Γιάννης,ή Τσιρόγιαννος,ή Χοβάνις ή Μάρκ χωρίς να ακουστεί το βουητό των σημάτων που κτύπαγαν κατευθείαν την καρδιά και τη πόρτα της Μάχης. Έβγαινε η Μάχη στη πόρτα μύριζε τον αέρα, και καταλάβαινε την ώρα και την στιγμή της παρουσίας του ερωτά της.Μέχρι και ο αέρας συνηγορούσε σε αυτόν τον Έρωτα.

 Έπαιρνε λοιπόν τη τσάντα της και κατηφόριζε και αυτή με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, ένα χαμόγελο ευτυχίας που το είχε καρφώσει στο πρόσωπο για τη στιγμή της «τυχαίας» συνάντησης που γινόταν πάντα στη γωνία της Ευκλείδου με την Δημοσθένους. Χαμόγελα, ευγένειες, φιλοφρονήσεις στη αρχή του Γιάννη ή Τσιρόγιαννου ή Μάρκ ,αφού η Μάχη ήταν όμορφη, γυναικάρα με τα όλα της και όπως έλεγαν στη γειτονιά δεν ήταν γυναίκα του γλυκού νερού.

Οι τυχαίες συναντήσεις τους έγιναν συχνές,και όχι φανερές,ένας μεγάλος έρωτας άνθισε στη γειτονιά. Ακριβώς τότε έγινε κρυφός ο άλλοτε πολυδιαφημισμένος.

Η πιτσιρικαρία όμως είχε το νου της. Όταν έπαιζε κρυφτό οι κρυψώνες γύρω από το σπίτι του Γιάννη ήταν οι ποιο γνωστές. Έτσι παρακολουθούσαν το σπίτι με τις δύο στρίγγλες αδελφές, τις πορτοκαλιές και τις άσπρες τριανταφυλλιές.

Στη οδό Ευκλείδου της Ακαδημίας του Πλάτωνα οι αρραβώνες και οι γάμοι ήταν γεγονότα που γιορτάζονταν από όλη την γειτονιά σαν να επρόκειτο για γεγονός που αφορούσε δικό τους πρόσωπο.Όλοι λοιπόν περίμεναν τη αναγγελία της ημερομηνίας του γάμου αλλά….έπεσαν από τα σύννεφα, τρόπος του λέγειν, γιατί σύννεφα δεν υπήρχαν εκείνη την ανοιξιάτικη ηλιόλουστη ημέρα.

Η Μάχη και ο Γιάννης ή Τσιρόγιαννος κλέφτηκαν είπαν οι στρίγγλες, που όμως δεν ήταν τελικά στρίγγλες και που πολύ το χάρηκαν και ας ήταν μεγαλύτερες και ανύπαντρες και ας ούρλιαζε ο πατέρας τους ότι θα τον αποκληρώσει που παντρεύτηκε κρυφά μεγαλύτερη του, και μάλιστα από έρωτα και όχι από προξενιό.

Οι καημένες οι στρίγγλες επίσης, είπαν ότι ο αδελφός τους ο μικρός και πολυαγαπημένος βρήκε τη ιδανική σύντροφο της ζωής του, την Μάχη,με τις σπάνιες αρετές που όλες τις γνώριζε η γειτονιά,αλλά οι στρίγγλες, που δεν ήταν στρίγγλες τις γνώρισαν τώρα, μέσα από τα γαλάζια ερωτευμένα μάτια του Γιάννη,του Τσιρόγιαννου…..με λίγα λόγια δεν κράτησαν μυστικιά την χαρά στη καρδιά τους και είπαν ότι «Στο σπίτι με τις τριανταφυλλιές και τις πορτοκαλιές ,ο αδελφός τους έφερε τ΄άστρα τ΄ ουρανού και τον Αυγερινό».

Και η γειτονιά πολύ το χάρηκε και ας μη ήξερε για  ποια γειτονιά άνοιξαν πανιά για να χτίσουν της αγάπης τους την φωλιά.

Πόσο ωραίες στιγμές στη γειτονιά με τα σπίτια τα χαμηλά!

Γεωργία Π.Ξάνθη.